Bardzo dobrze, że padł argument związany z opracowaniem dokumentów, rozpatrzymy problem na tym przykładzie.
Zbiory dokumentów pergaminowych i papierowych niejako "z urzędu", ze względu na kryterium chronologiczne, należą do grupy A1, co do której paragraf 8 stanowi (cyt.):
1. Wobec zespołów zaliczonych do grupy A1 nie stosuje się zasad uproszczonego opracowania. Dalej jest jednak ust. 2 (cyt.):
2. Zaleca się sporządzanie inwentarza książkowego z wykorzystaniem techniki komputerowej, umożliwiającej nadawanie materiałom zespołu układu bez konieczności ich fizycznej systematyzacji.
Z tego wynika, że można stosować sygnaturę skaczącą.
Ale... Mamy jeszcze paragraf 1 ust. 6 (cyt.):
Zespoły (zbiory) w całości składające się z dokumentacji nieaktowej opracowuje się według wskazówek metodycznych określających postępowanie z danym typem dokumentacji.Jeśli więc mam do opracowania zbiór dokumentów, zaglądam oczywiści do obowiązujących Wytycznych opracowania dokumentów pergaminowych i papierowych, będących załącznikiem do Pisma okólnego nr 7 NDAP z 9 grudnia 1981 r. Znajduję tam taki oto zapis (dot. sporządzania inwentarza książkowego); punkt C ust. 17 (cyt.):
Jeżeli w wyniku systematyzacji nastąpiła zmiana układu dokumentów w obrębie zespołu lub zbioru, należy dokumenty na nowo posygnować w stałym miejscu (np. górnym lewym lub prawym rogu dokumentu) oraz sporządzić konkordancję. Jest to oczywista sprzeczność...
Oczywiście odnoszę podobne wrażenie jak Wojtek:
że wbrew tytułowi i pierwszym paragrafom celem twórców wskazówek było wprowadzenie kilku rozwiązań unowocześniających pracę w archiwum bez względu na rodzaj materiałów archiwalnych.
Niestety, nie dopatrzono tego, aby przy okazji uchylić lub zmienić odpowiednie zapisy w innych obowiązujących normatywach NDAP. Mamy więc, niestety, kolejny przykład niespójności przepisów, co prowadzi do niepotrzebnego chaosu i zamieszania.