No właśnie - nośnik jest kwestią drugorzędną.
Dokumentem elektronicznym jest każda treść przechowywana w postaci elektronicznej - Rozporządzenie UE 910/2014 (EIDAS), art 3 pkt 35. Czy jest to dokument elektroniczny zapisany w systemie teleinformatycznym, czy na płytce CD, karcie pamięci, czy pendrive, to kwestia drugorzędna.
Archiwum Państwowe może określić w konkretnym przypadku indywidualny sposób brakowania dokumentacji, odbiegający od regulacji zawartych w przepisach.
Natomiast co do zasady obowiązują procedury brakowania zawarte odpowiednio w rozporządzeniu MKiDN z 2015 r. (dla dokumentacji papierowej) i w rozporządzeniu MSWiA (dla dokumentacji elektronicznej, również tej zapisanej na informatycznych nośnikach danych).
Sam fakt brakowania informatycznych nośników danych nie jest powodem aby uzgadniać z AP jakiś indywidualny tryb ich brakowania (chyba że zachodziły by niezależne przesłanki aby taki tryb uzgodnić).
Co do zasady nośniki danych brakujemy zgodnie z rozporządzeniem MSWiA.
Co do zasady również archiwizujemy je odrębnie od dokumentacji papierowej, nawet jeśli w komórkach stanowiły jej część.
Ta kwestia powinna być zresztą uregulowana w normatywach kancelaryjno-archiwalnych podmiotu.