Dlaczego archiwiści są zadowoleni?

[Hanna Staszewska]

Archiwisci są sfrustrowani, mamy wiele sygnałów, że tak jest, m.in. wątek na tym forum http://www.ifar.pl/index.php/topic,3398.0.html.
Ale...
Przecież sporo osób w archiwach pracuje. Pomijam aspekt zarobkowy (wiem, wiem...), ale czy jest cos, co wam się podoba w tej pracy? Odczuwacie satysfakcję (chociaż czasami)? Macie poczucie, że robicie cos fajnego, potrzebnego, pożytecznego, itd...?
Napiszcie, proszę, bo od tej frustracji aż gęsto się zrobiło 

Pozdrawiam

[Bolek]

Jednym z plusów jest to, że coś po twojej pracy (np. po opracowaniu zespołu) zostanie dla potomnych może na wieki....

[MarcinP]

Jednym z plusów jest to, że coś po twojej pracy (np. po opracowaniu zespołu) zostanie dla potomnych może na wieki....

My przeminiemy, ale właśnie zostaną dowody naszej pracy w postaci tworzonych przez nas ewidencji, dokumentów, spisów, inwentarzy. Zawsze gdzieś ten ślad naszego bytu będzie... o ile nie wybuchnie kolejna wojna, która doprowadzi do unicestwienia ww. dokumentów. 

[muniekdm]

Duże zadowolenie w pracy daje fakt, że jako archiwista mogę decydować, które dokumenty pozostawić, które informacje mogą być istotne dla przyszłych pokoleń. Duża satysfakcja jest, gdy okaże się, że decyzja o wydłużeniu okresu przechowywania, czy zmianie kategorii na A była trafiona i dla kogoś ta dokumentacja jest ważna. Zadowolenie daje fakt, że decydujemy, jakie informacje o nas pozostaną dla przyszłych pokoleń.
Duże zadowolenie daje fakt, gdy można pomóc ludziom, gdy szukają ważnych dla nich dokumentów. Dla mnie osobiście dużą satysfakcją jest, gdy mogę komuś pomóc i ludzie są zadowoleni, że szybko otrzymali ważne dokumenty. W swojej pracy spotkałem się już wiele razy z zadowoleniem petentów i nawet z dowodami sympatii. Dla mnie to właśnie jest powód do zadowolenia.

[Paweł z ...]

Duże zadowolenie w pracy daje fakt, że jako archiwista mogę decydować, które dokumenty pozostawić, które informacje mogą być istotne dla przyszłych pokoleń. Duża satysfakcja jest, gdy okaże się, że decyzja o wydłużeniu okresu przechowywania, czy zmianie kategorii na A była trafiona i dla kogoś ta dokumentacja jest ważna. Zadowolenie daje fakt, że decydujemy, jakie informacje o nas pozostaną dla przyszłych pokoleń.

Cóż nawet archiwista nie moze oprzeć się pokusie władzy.  Muszę wyznać, że ten aspekt zawodu mnie osobiście wpędza we frustrację, bo wiem, że ani ja, ani żaden archiwista nie jest w stanie przewidzieć jakie w przyszłości informacje będą cenne dla przyszłych pokoleń. Raczej spodziewam się, że przez brakowanie imię moje będzie przeklęte wśród przyszłych badaczy, historyków.  Bracie w zawodzie strzeż się pychy 

[metricisRegninotarii]

A ja poprostu jestem zadowolony jak po zakończeniu pracy nad określoną partią/grupą akt nastaje porządek, wypędzając bałagan. Porządek na spisach, porządek na półkach, co miało iść na zniszczenie poszło, co do AP poszło, co miało zostać zostało - i tak powinno być.

[sirsilis]

a ja patrzę na niektórych archiwistów którzy dają się poniżać (żeby tylko mieć nagrodę), jak już ją dostają to wtedy są zadowoleni i szczęśliwi...

[Bilfrost]

a ja patrzę na niektórych archiwistów którzy dają się poniżać (żeby tylko mieć nagrodę), jak już ją dostają to wtedy są zadowoleni i szczęśliwi...

Na czym polega to poniżanie?

[MarcinP]

To może chodzi o lizusostwo. Wszędzie się to zdarza...

[Asmund]

Po popularności tego wątku widać, że coś mało spośród nas jest zadowolonych i nawet tutaj 3 ostatnie osoby potrafią tylko narzekać i pisać nie na temat. W takim razie sam coś skrobnę, tak dla równowagi:

Jednym z plusów jest to, że coś po twojej pracy (np. po opracowaniu zespołu) zostanie dla potomnych może na wieki....

My przeminiemy, ale właśnie zostaną dowody naszej pracy w postaci tworzonych przez nas ewidencji, dokumentów, spisów, inwentarzy. Zawsze gdzieś ten ślad naszego bytu będzie... o ile nie wybuchnie kolejna wojna, która doprowadzi do unicestwienia ww. dokumentów. 

Pewnie, że to jest fajne! Zadbanie o zasób, porządkowanie go, uratowanie pewnych rzeczy dla przyszłych pokoleń - to nasz pozytywny wkład w historię. A trzeba przyznać, że w przeciwieństwie do nas większość ludzi parających się jej tworzeniem - politycy, wojskowi, oligarchowie - nie wnosi wiele dobrego do dziejów Ziemi, tej ziemi...

A ja poprostu jestem zadowolony jak po zakończeniu pracy nad określoną partią/grupą akt nastaje porządek, wypędzając bałagan. Porządek na spisach, porządek na półkach, co miało iść na zniszczenie poszło, co do AP poszło, co miało zostać zostało - i tak powinno być.

Słusznie, to mi też daje dużą satysfakcję. Syf, burdel (organizacyjny), nieprzejrzysta struktura, nieraz po prostu papiery rzucone na kupę - a tu przychodzi archiwista i myk! - nastaje porządek. Nasza dewiza powinna brzmieć: Ordnung muss sein! 

Nawiasem mówiąc, dotyczy to też działania całych instytucji. Wprowadzanie i egzekwowanie przepisów kancelaryjno-archiwalnych de facto reformuje, i to całościowo, sposób działania jednostki organizacyjnej (ach, ta władza!), zmienia kulturę pracy, zaprowadza porządek i zwiększa wydajność. To wszystko może być zasługą dobrego archiwisty-koordynatora.

Można też dodać inne motywacje, które, jak mi się wydaje, kierują większością z nas. Otóż nie czarujmy się, mało kto został archiwistą z zamiłowania do zakurzonych magazynów, tomów ewidencji i katalogów kartkowych. Zdecydowana większość braci archiwalnej to historycy. Poszliśmy na te studia ponieważ byliśmy (jesteśmy jeszcze?) pasjonatami historii, a zatem główną naszą cechą jest patologiczna wręcz ciekawość, upór i determinacja w drążeniu różnych tematów, żyłka detektywistyczna. Wszystko to sprowadza się ostatecznie do podstawowego pytania: dlaczego jest tak jak jest?

Poszliśmy więc do archiwów, żeby po skończonych studiach móc pracować w jakimś praktycznym zawodzie, związanym choćby pośrednio z naszą pierwotną pasją. W gruncie rzeczy jest to pasja odkrywcy: my chcemy poznawać świat, ciągnie nas gdzieś w nieznane, ku tajemnicom przeszłości. Urodziliśmy się za późno na odkrywanie nowych lądów, a za wcześnie na międzyplanetarne podróże. Cóż zatem?

Zatem grzebiemy w archiwach!

Ja osobiście przy okazji kwerend, porządkowania akt, paginacji, przenoszenia, pod każdym innym pretekstem albo po prostu tak sobie - lubię tam zajrzeć, poczytać i czegoś się przy tym dowiedzieć. I kiedy mam taką okazję, to jestem zadowolony...