Archiwum partycypacyjne

[Hanna Staszewska]

Czy archiwiści powinni wykorzystywać zaangażowanie użytkowników zewnętrznych w opis materiałów archiwalnych? Takie pomysły pojawiają się tu i ówdzie...
Dyskutowaliśmy trochę o tym na Zjeździe w Lublinie, proponuję kontynuować rozważania na forum
Zachęcam do lektury tekstu o archiwum partycypacyjnym
Osobiście uważam pomysł za bardzo dobry, nawet bez mechanizmu Wiki można poprzez jakieś interaktywne okienko umożliwić użytkownikowi podzielenie się swoją wiedzą na temat np. opisu j.a. (użytkownik może zaproponować lepsze tłumaczenie tytułu, inną datację itp.).

Jak myślicie?
Zapraszam do dyskusji
 

[Jarek]

Piękne archiwozoficzne pojęcie 
Kiedyś poruszaliśmy już podobny temat w kontekście zbiorów NAC on-line:
http://www.ifar.nac.gov.pl/index.php?topic=895.15

Korzyść z tego byłaby podwójna -  bo, oprócz polepszenia wiedzy o obiektach, rozreklamowałoby to archiwa po prostu. Co do ewentualnych minusów, to przede wszystkim niebezpieczeństwo pyskówek między użytkownikami, ale to powinna rozwiązać moderacja. I znowu wychodzi na to że archiwa mogą obejść się bez archiwistów, skoro zbiory mogą opisać sami użytkownicy. 
Ale oczyma duszy już widzę w przyszłym programie specjalizacji dla archiwistów cyfrowych zajęcia z premoderacji archiwów partycypacyjnych 

[Grzegorz Gałęzowski]

Cieszę się że to co zaproponowałem w ramach swojego referatu na ostatnim zlocie IFAR'u wywołało dyskusję. Sam jestem ciekaw czy ruch oparty na zasadach opensource (który nie dotyczy wyłącznie spraw związanych z oprogramowaniem) będzie można na szerszą skalę wdrożyć także w AP.

[Filip Kwiatek]

Samo opublikowanie kopii materiałów archiwalnych w sieci generuje zainteresowanie opisem ze strony użytkowników. Wszak wielu z nich posiada nieraz większą wiedzę z jakiejś dziedziny lub łatwiejsze dojście do możliwości identyfikacji osób czy miejsc. Nie posiadamy żadnego systemu komunikacji z użytkownikami bezpośrednio z poziomu bazy zdjęć on-line, ale na naszą skrzynkę mailową napływa wielu uzupełnień opisów. Przedstawiam chyba najciekawszy z nich, świadczący o ogromnym potencjale "terenu". Pierwotnie nasze zdjęcie zawierało informację o jednej osobie widocznej na fotografii (gubernator Ernst Zorner), tymczasem użytkownik wskazał na 17 (!!!) osób.

[Filip Kwiatek]

A tu już link do zdjęcia po poprawkach

http://www.audiovis.nac.gov.pl/obraz/11493/93216c1cf6327aa67a3db262d3a0daa8/

[Grzegorz]

zdecydowanie wersja "z numerkami" bardziej przyjazna, byłoby super gdyby można było to włączać i wyłączać jako opcję!!

[Hanna Staszewska]

Bibliotekarze też dyskutują o "bibliotekarstwie uczestniczącym" 
Zobaczcie tutaj

[Kajka]

Rzucono temat ale wątek zamarł  Myślę, że warto go odświeżyć zwłaszcza w kontekście poziomu szczegółowości opisów ewidencyjnych i oczekiwań użytkowników archiwów. http://historiaimedia.org/2010/08/26/isto-huvila-o-archiwum-partycypacyjnym/

Partycypacja na poziomie projektowania archiwum (nie wyboru zbiorów, ale metod ich publikacji) to właśnie zdaniem autora podstawowy wyróżnik archiwum partycypacyjnego. Saari Manor miało być archiwum cyfrowym, w którym użytkownicy prowadzący badania w oparciu o określone dokumenty sami zajmują się ich opisem w katalogach; oczywiście wszystkie materiały zostały wcześniej odpowiednio oznaczone podstawowymi atrybutami Dublin Core. Organizatorzy projektu przyjęli założenie, że to właśnie te osoby (będące ekspertami w swoich niszowych tematach, często pracujące wspólnie) lepiej niż administratorzy archiwum (posiadający tylko wiedzę ogólną na temat zasobów) będą w stanie opisać poszczególne dokumenty. Mechanizm wiki pozwolić miał na ubezpieczanie tego procesu (w każdej chwili można było przywrócić poprzednią wersję opisu, w łatwy sposób dokonać zmian itp.).

Na podstawie case study finlandzkiego projektu Isto Huvila proponuje listę cech charakteryzujących archiwum partycypacyjne [s.25]:

Decentralizacja zarządzania (decentralised curation) ? odpowiedzialność za organizację systemu informacji o archiwum i opisy poszczególnych dokumentów dzielona jest pomiędzy archiwistów pracujących w określonej instytucji a użytkowników archiwaliów, którzy mają najlepszą wiedzę na temat przedmiotu swoich badań.

Radykalna orientacja na użytkownika (radical user orientation) ? archiwum koncentruje się na potrzebach użytkowników, użyteczność (usability) staje się jego główną cechą. Nie chodzi tutaj wyłącznie o problem odpowiedniej infrastruktury i interfejsu dostępu do zasobów, ale o głębsze relacje z użytkownikami, którzy mają rzeczywisty udział w działaniu archiwum.

Nowe konteksty zasobów i procesu archiwalnego (contextualisation of both records and the entire archival process) ? znaczenie dokumentów udostępnianych w archiwum opiera się nie tylko na ich relacji do samej instytucji (an archive as the context of a record), lecz ważny jest także kontekst nadawany przez ich wytwórców i użytkowników (participatory archive also acknowledges the importance of other than archival and organisational contexts of records, such as those of their originators, curators and users).

[Kajka]

A tak to zrobili w Instytucie Piłsudskiego w Nowym Yorku http://www.archiwa.net/index.php?option=com_content&view=article&id=636:crowdsourcing&catid=95:blog&Itemid=42